Begin mei was het dan zover. Ik ging Bikepackraften in de Eifel Duitsland.
Eigenlijk was het de bedoeling om daar te gaan kamperen, maar mijn partner ging mee, dus hebben we een huisje gehuurd.
Op zaterdagochtend moest ik mij om negen uur melden en hier kreeg ik uitleg over hoe het packraften ging. Dit was al gesneden koek natuurlijk, omdat ik dit al eerder had gedaan. Na de uitleg moest ik mijn spullen checken of ik alles had. Eigenlijk zou ik vandaag volgens het plan moeten gaan wandelen, maar omdat ik dit vorig jaar al had gedaan, ben ik gaan fietsen. Nee dit was nog niet het bikeraften. Even nog ter info, vorig jaar zou ik gaan bikeraften, maar werd ik voortijdig ziek. Ik had toen al twee wandeldagen erop zitten, vandaar dat ik dus niet meer ging wandelen.
Op zaterdag heb ik dus 42km gefietst over het plateau van de Eifel. Mooie vergezichten en veel koolzaad weilanden. De paden waren afwisselend en soms best wel steil om te fietsen. Dus dat werd wandelen. Het weer was geweldig.
Op zondag moest ik mij om negen uur melden voor uitleg over hoe ik de fiets op de raft moest binden. Ik moet zeggen dat het een bijzonder iets is. Op de vraag hoeveel fietsen liggen er al op de bodem van het 800 meter diepe stuwmeer? Nog geen zeiden ze.
Na het krijgen van de fiets ook hier weer alle spullen verzameld en gaan. Ook nu stond er 42 km op het programma. Ik kan je vertellen dat het een pittig stuk fietsen was in het begin. Sommige mensen haakten af, omdat ze conditioneel niet op orde waren. Mijn partner leed niks, want die ging elektrisch naar boven. Uiteindelijk was de route prachtig en bovengekomen ging de route al snel naar beneden richting het Obersee en Urftsee. Wat een prachtige omgeving. Hier zag je wel dat er een behoorlijk neerslagtekort is geweest de afgelopen tijd.
Aangekomen bij het stuwmeer, moest ik hier mijn raft opblazen (dit gebeurt met een soort zak waar je lucht in doet met behulp van de wind). Dit duurt wel even hoor voor je de raft hebt opgeblazen.
Uiteindelijk kon ik de fiets erop binden en daar ging ik, over het stuwmeer en manoeuvreren tussen de zeilboten en motorschepen. De vaarregels zijn overigens niet uitgelegd.
Mijn partner ging op de fiets verder en stond mij verderop op te wachten. Daarna gingen we weer verder met de fiets na alles weer terug in de rugzak gestopt te hebben. Het venijn zat hem in de staart: nog een pittige klim aan het eind. Nou ik was er helemaal klaar mee, kan ik je vertellen.
Toch kijk ik op een mooi avontuur terug.
